هزینه های قابل قبول مالیاتی

هزینه های قابل قبول مالیاتی بر اساس ماده 147 قانون مالیاتهای مستقیم

هزینه ها در نظام مالیاتی به 2 دسته هزینه های قابل قبول و هزینه های غیرقابل قبول تقسیم می شوند بسیاری از واحدهای تجاری بدون در نظر گرفتن این موضوع، سعی دارند که هزینه ها را بالاتر و درآمد را کمتر نشان دهند تا با سود کمتر و به تبع آن، مالیات کمتری  پرداخت کنند ولی سازمان امور مالیاتی هر هزینه ای را هزینه در نظر نمی گیرد بلکه مطابق ماده 147 ق.م.م هزینه باید شرایطی را دارا باشند تا بعنوان هزینه قابل قبول تلقی شود.  

مطابق ماده ۱۴۷ قانون مالیات های مستقیم، هزینه­ های قابل قبول برای تشخیص درآمد مشمول مالیات عبارت است از هزینه ­هایی که در حدود متعارف متکی به مدارک بوده و منحصراً مربوط به تحصیل درآمد مؤسسه در دوره مالی مربوط با رعایت حد نصاب­ های مقرر باشد. در مواردی که هزینه ­ای در قانون مالیات­های مستقیم پیش ­بینی نشده یا بیش از نصاب­ های مقرر در قانون یاد شده بوده ولی پرداخت آن به موجب قانون و یا مصوبه هیأت وزیران صورت گرفته باشد، قابل قبول خواهد بود.

برخی از مواد مربوط به هزینه های قابل قبول مالیاتی :

1-تبصره 5 ماده 105 قانون مالیاتهای مستقیم

2-ماده 137 قانون مالیاتهای مستقیم

3- بند (س) ماده 132 قانون مالیاتهای مستقیم

4-ماده 138 مکرر قانون مالیاتهای مستقیم

5- تبصره 2 ماده 143 مکرر قانون مالیاتهای مستقیم و ماده 7 قانون موادی از قانون توسعه ابزارها و نهادهای مالی جدید به منظور   

     تسهیل اجرا سیاستهای کلی اصل 44 قانون اساسی مصوب 25/09/1388

6-ماده 148 قانون مالیاتهای مستقیم

7-ماده 172 قانون مالیاتهای مستقیم

برخی از موارد سایرقوانین

1-ماده 12 قانون موادی از قانون توسعه ابزارها و نهادهای مالی جدید به منظور تسهیل اجرا سیاستهای کلی اصل 44 قانون اساسی مصوب 25/09/1388

2-تبصره 2 ماده 12 موادی از قانون هدفمند کردن یارانه ها مصوب15/10/1388

3- ماده 7 آیین نامه اجرایی ماده 27 قانون اصلاح قانون بیمه اجباری مسئولیت مدنی دارندگان وسایل نقلیه موتوری، زمینی در مقابل شخص ثالث.

4- قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران (بخشنامه شماره 99/93/230  مورخ 04/09/1392)

موارد پذیرفته شده به موجب بخشنامه ها و مصوبات هیات وزیران

1-بخشنامه شماره 17505/210 مورخ 30/02/1387 – مصوبه شماره 715/ت34870 ک مورخ 10/11/1387( آیین نامه اجرایی تبصره 4 ماده 9  قانون حمایت از حقوق معلولان)

2- مصوبه شماره 83360/ت34086 هـ مورخ 27/05/1386

3-ماده ۲۶ قانون حمایت از حقوق معلولان مصوب 20/12/1396مجلس شورای اسلامی 

4-بخشنامه شماره 19484/200/ص مورخ 6/11/1392

5-بخشنامه شماره ۹۲۸۹۰ مورخ 13/9/1387 

6-بخشنامه شماره 99/93/230 مورخ 4/9/1393

7- بند (چ) ماده ۷ قانون برنامه ششم توسعه  

8- بند (ج) ماده ۶۳ قانون برنامه ششم توسعه

9-  بخشنامه شماره 131/96/200 مورخ 4/10/1396

10-بخشنامه ۲۸۳۴۵ مورخ 18/7/1385 و بند (1) بخشنامه مزبور

11-بخشنامه شماره 20064/200 مورخ 11/10/1391

12-بخشنامه شماره 41/93/230 مورخ 1/4/1393

13-بخشنامه شماره 69/93/200 مورخ 25/6/1393

14-بخشنامه شماره 121/97/200 مورخ 26/8/1397

15- بخشنامه شماره 18213/200/ص مورخ 17/10/1392

16-بخشنامه شماره 102/93/200 مورخ 10/9/1393

17-بخشنامه شماره 138/93/200 مورخ 12/12/1393

18- دستورالعمل شماره 30545 مورخ 18/03/1388 (رسیدگی به تسهیلات مالی دریافتی و هزینه سود و کارمزد بانکی)

19- دستورالعمل شماره 10130/ت122 مورخ 25/02/1368 و بخشنامه شماره  96/97/200 مورخ  13/60/1397 (پذیرش خسارت معطلی – دموراژ)

20- بخشنامه شماره 28004 مورخ 12/11/1388  و بخشنامه شماره 133/97/200 مورخ 27/09/1397 (خسارت مشمول مالیات بر ارزش افزوده نمی شود).

21-بخشنامه شماره 14023/1311/211 مورخ 21/04/1385 استهلاک زیان سه ساله نمی باشد.

22- دستورالعمل شماره 200/21012 مورخ 25/10/1391 – رسیدگی به حساب تعدیلات سنواتی

23- بخشنامه شماره 49/93/200 مورخ 22/4/1393- قرارداد های ساخت، بهره برداری و واگذاری (B.O.T) و بیع متقابل (Buyback)

24- بخشنامه شماره 8/94/200 مورخ 2/2/1394

25-بخشنامه شماره 78/96/200 مورخ 29/05/1396

26- تصویب نامه 20609/ت 28881 هـ مورخ 18/04/1382 – بخشنامه 2614/210 مورخ 24/04/1382